Sanatın belli bir tanımını yapmamız gerekirse, duygular ve hayal gücünün harmanlanması sonucu ortaya çıkan dışavurumdur. Yüzyıllar boyunca kendi içinde değişerek ve gelişerek günümüze uzanan tarihi ile sanat, insanın doğasında bulunmaktadır. Mağara duvarlarındaki çizimlerden Rönesans’a dayanan ve dijital sanata kadar uzanan bu yolculukta, sanat her daim kendisine ilgi gösteren bir kitle bulmuştur.
Sanatla iç içe olan estetik anlayış, evimizden arabamıza, giyim kuşamımızdan saç modelimize kadar ruhun ve gözlerin aradığı bir kendini ifade ediş biçimidir. Kimi sanatçılar estetik kaygı taşımaksızın ortaya sadece duyguları ile bir eser koymaktan yana olsa da sanatın temelinde insanda hoş ve güzel duygular uyandırmak vardır. Betimlendiremediğiniz duyguları bir resimde hissedebilir veya dinlediğiniz bir operada, kafanızda bir senaryo kurabilirsiniz. Acıyı ve kederi yazıya dökebilir, neşeyi ve aşkı bir heykelde bulabilirsiniz. Bu da sanatın kendi dalları arasındaki ilişkisini size gösteriş şeklidir.
Sanat kendi içinde sınıflanan bir yapıya sahip. Genel olarak iki ayrı grupta sınıflandırılan sanat, güzel sanatlar ve endüstriyel sanat olarak ayrılıyor. Güzel Sanatlar, işitsel (fonetik) sanatlar: Müzik, edebiyat. Görsel (plastik) sanatlar: Heykel, resim, mimari, hat. Dramatik (ritmik, karma) sanatlar: Tiyatro, dans, sinema, bale olarak içerisinde alt dallara ayrılmaktadır.
Endüstriyel sanat, diğer bir deyişle zanaat: Dokumacılık, kuyumculuk, kunduracılık gibi insanların ihtiyaçlarını ustalık ve el becerisi ile karşılamaktadır. Zanaatkar, estetik kaygıdan çok maddenin faydasını ararken, sanatkâr güzellik ve özgünlük arar. İkisi arasındaki en keskin ayrım bu diyebiliriz.
Sanatın nesnel olmaması sebebiyle belirli bir tanımının yapılması güçtür. Her birey için kendi içinde farklı bir anlam ifade eder. Sanatçılar ve sanat severler de şahsi düşünceleriyle sanatın ne olduğu hakkında yorum yapmaya devam etmektedirler.